|
ضرورت معاد از دیدگاه قرآن
فهرست مندرجات
۱ - ادله قرآن برای ضرورت معاد
|
|
۱. |
|
|
۲. |
↑ سبحانی، جعفر، محاضرات فی الالهیات، قم، مؤسسه امام صادق، تلخیص علی ربانی گلپایگانی، ص ۴۰۵ |
|
۳. |
|
|
۴. |
↑ ابراهیمی، عبدالجواد، نظره حول دروس فی العقیده الاسلامیه، موسسه انصاریان، ۱۴۱۷ق، چاپ اول، صص۲۱۷- ۲۱۸ |
|
۵. |
↑ مقداد، فاضل، شرح باب حادی عشر علامه حلی، ترجمه عبدالرحیم عقیقی بخشایشی، دفتر نشر نوید اسلام، ۱۳۸۷ش، ص۱۹۹ |
|
۶. |
↑ مقداد، فاضل، شرح باب حادی عشر علامه حلی، ترجمه عبدالرحیم عقیقی بخشایشی، دفتر نشر نوید اسلام، ۱۳۸۷ش، ص۲۰۱ |
|
۷. |
|
|
۸. |
↑ سبحانی، جعفر، العقیده الاسلامیه علی ضوء مدرسه اهل البیت، مؤسسه امام صادق(ع)،۱۴۱۹ق، چاپ اول، ص۲۲۶ |
|
۹. |
|
|
۱۰. |
|
|
۱۱. |
↑ سبحانی، جعفر، معاد شناسی در پرتو کتاب و سنت و عقل، ترجمه علی شیروانی، انتشارات الزهراء،۱۳۷۰،ص۲۳و۲۴ |
|
۱۲. |
↑ برخی می‌گویند: برهان وفای به وعده تنها لزوم معاد را در مورد موحدان و صالحان یعنی آنانکه وعده پاداش داده شده‌اند اثبات می‌کند. در اینجا برهان عقلی دیگری وجود دارد که مدلول آن اعم از این برهان است و تقریر آن چنین است که خداوند از وقوع قیامت خبر داده است، خبرهای الهی صادق و مطابق با واقع است. پس وقوع قیامت امری یقینی و حتمی است. برای توضیح بیشتر: ربانی گلپایگانی،علی، کلام تطبیقی(نبوت،امامت،معاد)، مرکز جهانی علوم اسلامی، ۱۳۸۵ش، ص۳۳۶ |
|
۱۳. |
|
|
۱۴. |
|
|
۱۵. |
|
|
۱۶. |
|
|
۱۷. |
|
|
۱۸. |
↑ طوسی، نصیرالدین، تجرید الاعتقاد، شرح علامه حلی، انتشارات شکوری،۱۳۷۳ش، ص۴۳۰ |
|
۱۹. |
|
|
۲۰. |
|
|
۲۱. |
|
|
۲۲. |
↑ شریعتی سبزواری، محمد باقر، معاد در نگاه عقل و دین، بوستان کتاب، ۱۳۸۵ش، ص۱۶۶ |
................
روزها فکر من اینست و همه شب سخنم که چرا غافل از احوال دل خویشتنم
از کجا آمده ام آمدنم بهر چه بود به کجا می روم آخر ننمائی وطنم
مرغ باغ ملکوتم نیم از عالم خاک چند روزی قفسی ساخته اند از بدنم
در عالم حیوانات نمونه هایی از حیات پس از مرگ وجود دارد که نمودی از معاد است . در اینجا به داستان چهار پرنده در دوران حضرت ابراهیم و الاغ حضرت عزیر پیغمبر اشاره می کنیم:
1- حضرت ابراهیم از خداوند درخواست نمود تا طریقه زنده ساختن مردگان را به نحوی که اطمینان قلبی ایجاد کند ٬ به وی نشان دهد. خداوند به او فرمود چهار نوع پرنده بگیر و آنها را بکش و گوشتشان را با هم مخلوط نما٬ سپس آن مخلوط را به چند قسمت نما و هر جزء را بر قلّه کوهی قرار ده ٬ بعد از آن هر کدام از پرندگان را صدا کن تا به سوی تو بیایند.(بقره/260)
2- حضرت عزیر پیامبر ٬ روزی از قریه ای که در اثر عذاب خداوند دچار ویرانی شده و اهل آنجا هلاک گشته بودند ٬ عبور می کرد. در یک لحظه حضرت عزیر به فکر فرو رفت که چگونه خداوند این مردگان پوسیده را زنده خواهد ساخت . در آن حال خداوند حضرت عزیر را در کام مرگ فرو برد و پس از 100 سال در همان مکان که مرده بود ٬ او را زنده ساخت. خداوند به او وحی فرمود که چه مدت اینجا درنگ نمودی؟ حضرت عزیر گفت یک روز یا مقداری از یک روز اینجا بودم٬ خداوند فرمود بلکه 100 سال اینجا بودی پس به خوراک و آشامیدنی خود بنگر که هیچ گونه آفتی ندیده و اثری از خرابی در آن یافت نمی شود٬ و از آن طرف به الاغ خود نگاه کن که چگونه استخوان هایش پوسیده شده است تا موضوع ترا آیتی برای مردم قرار دهیم.
اکنون به استخوان های پوسیده بنگر که چگونه آنها را زنده می نمائیم ٬ سپس بر آنها گوشت می پوشانیم ٬ پس چون این موضوع روشن شد حضرت عزیر گفت به درستیکه علم پیدا کردم که خداوند بر هر امری قادر و تواناست.( بقره/259)
در عالم انسانها نیز نمونه هایی از زنده شدن پس از مردن وجود دارد ٬ به عنوان نمونه ٬داستان قومی که به خاطر فرار از طاعون از شهرشان خارج شدند و به محلّی رسیدند که اهل آن محل و قریه قبلاً از ترس طاعون آنجا را تخلیه کرده بودند٬ ایشان در آنجا اقامت می کنند ٬ ولی به حکم الهی همه آنها در آن محل قبض روح می شوند ٬ پس از مدتی حضرت حزقیل که یکی از انبیاء بنی اسرائیل است از محل عبور می کند و با مشاهده آن صحنه ٬ از خداوند درخواست می نماید که ایشان را زنده کند تا شهرها را آباد کرده و او را عبادت نمایند٬ خدای متعال خواسته آن پیامبر را اجابت نموده و به دعای آن حضرت همه آن قوم زنده می شوند ٬ قرآن در اشاره به این داستان می فرماید:
أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ خَرَجُواْ مِن دِيَارِهِمْ وَهُمْ أُلُوفٌ حَذَرَ الْمَوْتِ فَقَالَ لَهُمُ اللّهُ مُوتُواْ ثُمَّ أَحْيَاهُمْ إِنَّ اللّهَ لَذُو فَضْلٍ عَلَى النَّاسِ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لاَ يَشْكُرُونَ(بقره/243)
آيا نديدى جمعيتى را که از ترس مرگ، از خانههاى خود فرار کردند؟ و آنان، هزارها نفر بودند (که به بهانه بيمارى طاعون، از شرکت در ميدان جهاد خوددارى نمودند). خداوند به آنها گفت: بميريد! (و به همان بيمارى، که آن را بهانه قرار داده بودند، مردند.) سپس خدا آنها را زنده کرد؛ (و ماجراى زندگى آنها را درس عبرتى براى آيندگان قرار داد.) خداوند نسبت به بندگان خود احسان مىکند؛ ولى بيشتر مردم، شکر (او را) بجا نمىآورند.
در پایان ٬ در ارتباط با معاد جسمانی٬ به ذکرچند آیه از قرآن بسنده می کنیم ٬ انشاء الله در پست بعدی مطالبی را راجع به بهشت و جهنم خدمت عزیزان ارائه می کنیم:
1- وَقَالُوا لِجُلُودِهِمْ لِمَ شَهِدتُّمْ عَلَيْنَا قَالُوا أَنطَقَنَا اللَّهُ الَّذِي أَنطَقَ كُلَّ شَيْءٍ وَهُوَ خَلَقَكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ(فصلت/21)
آنها به پوستهاى تنشان مىگويند: «چرا بر ضدّ ما گواهى داديد؟!» آنها جواب مىدهند: «همان خدايى که هر موجودى را به نطق درآورده ما را گويا ساخته ؛ و او شما را نخستين بار آفريد، و بازگشتتان بسوى اوست!
2- يَوْمَ تَشْهَدُ عَلَيْهِمْ أَلْسِنَتُهُمْ وَأَيْدِيهِمْ وَأَرْجُلُهُم بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ(نور/24)
در آن روز زبانها و دستها و پاهايشان بر ضدّ آنها به اعمالى که مرتکب مىشدند گواهى مىدهد!
3- أَئِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَئِنَّا لَمَبْعُوثُونَ(الصافات/16) أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ(الصافات/17) قُلْ نَعَمْ وَأَنتُمْ دَاخِرُونَ(الصافات/18)
آيا هنگامى که ما مُرديم و به خاک و استخوان مبدّل شديم، بار ديگر برانگيخته خواهيم شد؟!يا پدران نخستين ما (بازمىگردند)؟! بگو: آرى، همه شما زنده مىشويد در حالى که خوار و کوچک خواهيد بود!
4- أَيَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَلَّن نَجْمَعَ عِظَامَهُ(القیامه/3) بَلَى قَادِرِينَ عَلَى أَن نُّسَوِّيَ بَنَانَهُ(القیامه/4)
آيا انسان مىپندارد که هرگز استخوانهاى او را جمع نخواهيم کرد؟!آرى قادريم که (حتّى خطوط سر) انگشتان او را موزون و مرتّب کنيم!
در پناه حق موفق و مؤید باشید
تلاوت های زیبا از اساتید برجسته 
روستای دهنو 
اعزام کاروان پیاده مشهد مقدس
شاعر جوان روستای دهنو